orqn

bu cinsten en büyük ricam şudur;

bıyık bırakmasınlar lütfen.

hayır yakışsa bir şey demeyeceğim ama yakışmıyor işte. bu ısrar niye?

http://twitter.com/orqn

yalnız çok paylaşımcı bir insanımdır bak şimdiden uyarıyorum.

sözlükte enrtylerin içinde falan kullanmak yasaktır bu simgeleri. smiley smileydır sonuçta. din, dil, ırk ayrımı yapmıyoruz.

(bkz: sipsi)

buldum bak. çocukken çok doktorculuk oynamış o, biliyordur bir şeyler mutlaka.

iliklerimize kadar işleyen duygudur.

bende fazlasıyla var mesela bundan. etrafımda olup bitenle zerre ilgilenmem. başkasının derdi başkasınındır mantığındayım. ama bazen insanın içine bir şey oturuyor, kötü yapıyor.

23 nisan sabahı bir ilkokulun gösterilerini izlemek için okula gittim. dini ve milli bayramlar içerisinde en sevdiğim 23 nisan’ dır benim. hepsinden daha cıvıl cıvıl ve eğlencelidir çünkü. bütün veliler, okul görevlileri ve meraklı kalabalıkla birlikte okul bahçesindeki yerimi aldım. müdür yardımcısı açılış konuşmasını yaptı, 2a sınıfından bir kız içinde atatürk ve 23 nisan geçen bir şiir okudu, okul korosu bütün teknik aksaklıklara rağmen şarkılarını söyledi. esasında organizasyon çok çok kötüydü ama çocukların o heyecanlı, kıpır kıpır halleri bütün olumsuzlukları örtüyordu. sonra onların tabiriyle özel eğitim sınıfı öğrencileri folklor gösterilerini sergilemek için sahneye geldi. ilk duyduğumda anlamadım nasıl bir sınıf olduğunu. kendilerini görünce taşlar yerine oturdu; zihinsel hastalığı olan çocuklarmış onlar. hastalıklarının ne olduğunu bilmiyorum ama ayakta durmakta dahi zorluk çekenler vardı. tamamı anlama zorluğu yaşıyordu, bir kısmı nerede olduğunun bile farkında değildi. öğretmenlerinin eşliğinde danslarını sergilediler. tabi bakmayın siz benim danslarını sergilediler dediğime, hiç bir şey yapamadı çocuklar. yapamıyorlar çünkü, dedim ya ayakta durmakta zorlanıyorlar. ikili sıra halinde, öğretmenlerinin de büyük desteğiyle sahneye geldiler. sonra birer birer öne çıkıp bir kaç figür göstermeye çalıştılar. bir çoğu yapamadı, sadece durdu. bir iki tanesi nispeten daha iyi durumdaydı ve bir kaç şey yapabildiler. bir tanesi de kendi etrafında dönerken kontrolünü kaybetti, yere yığıldı. öğretmenleri ayağa kaldırdı, biz alkışladık. tahmini 200 kişi kadardık orada. onlar dans edemedi, biz alkışladık. izleyenlerin yüzlerine baktım; herkesin gözü doluydu. son defa çok büyük bir alkışla sahneden ayrıldılar. sonra 1a sınıfından 4 öğrenci içinde yine atatürk ve 23 nisan geçen başka bir şiir okudu, biz alkışladık.

benim ailemde hiç zihinsel engelli bir çocuk yok. komşularımda ya da arkadaşlarımın ailelerinde de yok. bu neyi değiştirir ki? şimdi ben çok mu şanslıyım? böyle bir hastalığa sahip bir kız kardeşim olabilirdi mesela, sizin de olabilirdi. hepimizin başına gelebilirdi bu. ya da doğacak çocuklarınızın sağlıklı olacağının garantisini verebiliyor musunuz? 8 yaşına geldiğinde hala konuşamayan ve yürüyemeyen bir çocuğa sahip olma ihtimali hiç aklınızdan geçiyor mu?

ben o sabah izlediğim çocuklara üzüldüğüm için yazmıyorum bu entryi. evet onlar gösterilerini sergileyemediler ama hepsi yöresel kıyafetlerini giymiş, o sahneye çıkmış özel eğitim sınıfı öğrencileriydi. yani onlar dışarıdakilerdi. peki diğerleri? ailelerinin ucube gözüyle baktığı, evlerinden dışarı çıkartmadıkları çocuklar? beyinlerindeki mikrop nedeniyle hayatlarını yaşayamayan, herhangi bir hayatı olmayan kaç çocuk vardır sizce? peki sizce o iğrenç mikroba sahip beyinler mi daha hastalıklıdır yoksa hala bu sorunları görmezden gelen zihniyetinkiler mi? ne zamana kadar kaçabilirizki? tepki göstermek için illa evimizden içeri mi girmesi gerekiyor.

annesinin en sevdiği vazoyu kırıp, kırıkları kanepenin altına saklayan çocuklardan farkımız yok. ama o evde temizlik yapılacak, o kanepe çekilecek.. hepimiz biliyoruz bunu. ama susuyoruz işte. ben de sustum. sonra zirve falan vardı işte içtik eğlendik. öyle yani. yaşamak güzel.

#1001456

neden nickten’ le öpüştüğümü hala anlayamadığım zirvedir. öyle bir elektrik oldu işte bir anda, engel olamadım kendime. yine olsa yine yaparım. pişman değilim.

#1001448

adam zirvede sırf şu ne işe yaradığını bilmediğim sınava gireceği için rakı içmedi, birayla yetindi. ama gel gör ki murphy kanunları burada da devreye girmiş.

yalnız zirveye gelmekle çok doğru bir karar vermiş, gayet güzel muhabbeti var sağolsun.

tamam yakışıklı falan ama öyle sözlüğün en yakışıklı adamı muamelesi yapmayın lütfen, ayıp oluyor. biz neciyiz lan burda! saksı değilim ben. en çok bana yakışıklı diyeceksiniz en çok banaaa!

23 nisan 2011 bir milyonuncu entry zirvesine kendisi yerine bir arkadaşını gönderen adamdır. güya bizi kandıracaklar. yer miyim ben bu numarayı, anladım tabi hemen o olmadığını ama yüzlerine vurmadım. o masadaki adamın nickten olmasına imkan yok.

içki yaramıyor. kesinlikle yaramıyor;

http://www.imagebam.com/image/233b95129359893

zirveye katılacak olmasına rağmen mekanı bulamama gibi bir korkusu olanlar hala bana ulaşaral bu sorunu çözebilirler. ondan sonra vay efendim biz gelecektik ama kaybolduk falan olmasın lütfen.

(bkz: beni tanıdılar sen kaç)

baştan sona lakers üstünlüğüyle geçen ve doğal olarak da lakers’ ın rahat bir şekilde kazandığı maçtır.

türkiye saatiyle 04.30 da başlayan ve ilk yarıyı lakers’ ımızın 51-42 önde kapattığı maçtır.

kobe-bynum ikilisi harikalar yarattı ilk 24 dakika itibariyle ve ikinci yarı da durulacak gibi değiller. new orleans’ ın bu maçı kazanması çok zor.

spoilerla falan uğraşamayacağım, özet geçiyorum;

içinde güzel diyaloglar olan kötü kurgulanmış bir filmdir.

film kimi internet sitelerine düşmüş bile. bu ne hız!

hiç entry girmeyen yazardan iyidir.

striptiz yapan kadınlara benzetiyorum ben bunları.

önünüzde açık açık her şeyi yapıyorlar, ama siz hiç birine dokunamıyorsunuz.

insanı çok cool gösteren hededir.

(bkz: olur öyle)