kıskançlık

insani bir durumdur. (bkz: azı karar çoğu zarar) çok kıskanınca adamı maço ya da kıro yapar, insanı boğabilir. az kıskanınca da sevmemekle suçlanılır insan.

sevince ister istemez hissedilen duygudur.herkes kıskanır.önemli olan belli etmemek yani içinizden gırtlağını sıkmak gelirken gayet doğal gülümseyebilmektir.

mülkiyet duygusuynan alakalıdır.

kişinin kendine ve tabi ki « sevilen » şahsa olan öz güvensizliği olarak açıklanıyor kıskançlık duygusu bazı psikologlar tarafından.
fakat kıskançlığın asil temelinde yatan neden, çok küçük yaşlardan itibaren gözlenen duygusal bir otonomi noksanlığıdır. bir başka açıklama ise ; ihanet öylesine çekilmez bir duygu ki, bunu sevilen kişinin üzerine yıkıyoruz.
nihayetinde bütün bu açıklamalar hiç bir şekilde sorunu çözmüyor elbette.
yine de şans eseri kıskançlığın çiftler arasında positif bir yanı var; kıskançlıktan bahsedince aşktan bahsetmiş oluyoruz ve burda bir teshir etme oyunu var, karşı tarafı ele geçirmek için beliren bir duygu, kıskançlık.


01/02/06
auteur : jessica
cev şahsım

mağara adamından kalma ilkel bir duygu. modern çağda ise özgüven eksikliğinden kaynaklanır. hayatı zehir eder. çok şükür ki kişiliğimin yakınından geçmedi.

decrates"kıskançlık, sahip olduklarını koruma isteğinden kaynaklanan bir tür korkudur."

bazi entrylerin boyle kesik kesik
siir biciminde oldugunu gorunce
ve bir de benim duz siradan yazilarima bakinca
hissttigim iç burkan duygu
...

sadece cirkin olmakla kalmayan bir de uzerine antipatik, beyinsiz, cevresinde ne olup bittigini algılayaman bir kadının yanında yıllardır aradıgınızı dusundugunuz "askı" gormenin yarattıgı duygudur.

değer verdiklerinin yanında değil de başka birinin yanında görmek, hissetmek, duymak demektir.

az kıskanan sevglisinden çok kıskanan yine sevgilisinden olur.

sevgililerdeki açıklanamaz duygu.

paylaştıkça çoğalabilen mutluluklar içinde, sadece sevdaya dair mutlulukları paylaşamayan ve ancak bunu abartmadan yaptığında alkışlanan duygusal reaksiyon.

(bkz: ben seni kıskanırım ama sen beni kıskanamazsın)

yanmışız albümünden bir arhan atasoy şarkısı. sözleri:

gönüller bir olunca kıskançlık yok olurmuş
hasetle sulanan çiçekler hep solarmış
dediler ki sevgilin biri ile dolaşmış
farkında değilim aklım başımdan boşalmış

kıskançlık kalbimizi yedi
kıskançlık aklımızı yedi
şeytan bana uy dedi

aptal gibi her şeyden şüphelenirken ben
yeşil küçük yaratıklar bana çelme taktılar
hiçbir şeyden habersiz gezinirken orda sen
beni sevgisizlik anaforuna attılar

beni bırakıp gitme diye yalvardım
üç gün üç gece kaldırımda sabahladım
bu ne biçim aptal his diye düşünmeye daldım
kendi kendime uçup sonunda yanlız kaldım

kıskançlık kalbimizi yedi
kıskançlık aklımızı yedi
şeytan bana uy dedi

söz: orhan atasoy
müzik: kerim çaplı & orhan atasoy

en insanı duygudur. belli edilmese bile her insan içinde küçük yada büyük bir parça taşır bundan. belki hareketlere sözlere dökülmez ama göğüsün tam ortasında bir noktada ikamet eder bu his, arada biraz sızlar, bir sonrakine kadar unutulur gider.

kedilerde insanlardakinden daha yoğun olduğunu düşündüğüm his. yada belki insanlar bu kadar net ifade edemiyorlar kıskandıklarını, kendilerine hakim olmaya çalışıyorlar, içlerine atıyorlar. ama kediler öyle değil işte. kıskandığı anda tırnaklarını çıkartıp patiyi ağzının ortasına yapıştırıveriyor. kıvrandırıyor acıdan karşısındakini. tövbe ettiriyor resmen. ’başka kedilere bakmayacağım yemin ederim, sevmeyeceğim koklamayacağım.’ dedirtiyor insana.
keşke kedi olsaydım...

aslında tarif edilemeyen bir duygudur. sevgili kıskanılır, başarı kıskanılır , yazarlar da kıskanılır, fakat sevgiliniz olmayan bir insan neden kıskanılır?
hiç birşey paylaşmazsınız birlikte gezmezsiniz yemek yemezsiniz sadece öyle konuşursunuz ama içten içe kıskanırsınız. kıskanmak belki güzel bir duygu belki de kötü ama hiç bağınız olmayan birini kıskanmak insanı gerçekten bilinmezliklere sürükleyebiliyor.

aşırısı kesinlikle zarardır. gerçek anlamda zarar verebilir size.ve bence psikolojik bir hastalıktır aslında kıskançlık.

yedi ölümcül günah
(bkz: kibir)
(bkz: açgözlülük)
(bkz: şehvet düşkünlüğü)
(bkz: kıskançlık)
(bkz: oburluk)
(bkz: öfke), yıkıcılık, gazap etmek
(bkz: tembellik)

insanın kendi yetersizliğinden kaynaklanan bir duydu. küçük bir çocuk kıskanmanın ne olduğunu bilmez. biz aşılar, biz öğretiriz. yetersiz kaldığı yerdede kıskançlık başlar ki bu güzellik, zeka , yetenek vs vs herşeyde olmak üzre ortaya çıkar. kıskançlık imrenme değildir niye bilmem ama hep kıskançlıkla karıştırılır. karşındaki insanın senden daha iyi olduğunu düşünmekten kaynaklanır. bir sürü sebep sunulabilinir tabi. ha diyeceksiniz ki sevgililerimizi, kocalarımızı, karılarımızı neden kıskanırız. bununda sebebi yine yetersizliktir. ya karşındaki insan ’’ben şöyleyim, ben böyleyim, ben bakarım’’ diyerekten senin içinde eksiklik yaratıp kıskançlıga sebep olur, ya da onun her zaman daha güzeline, senden daha iyisine bakacağını düşünür içinde kıskançlığa yer verirsin.

buna karşı gelen her birey kıskanç duygulara sahiptir. kıskanmak kötüdür, öğğğ pisss düşüncesinden kurtulun. farkına varmak sorunun büyük kısmını zaten ortadan kaldırır.

hem bendede var.. hepinizi kıskanıyorum !