anlatmak zor

90’lı yıllarda inan’a ait bir şarkı.

aldandım ben gülüşüne,
nasıl kandım ve inandım sözlerine
nasıl oldu. anlamadım.
birden bire deli gibi aşık oldum.
anlatmak zor, kolay değil.
vurdun içten beni kalbim yaralı şimdi.
anlatmak zor, kolay değil.
birkez daha böyle sevmem ki ben kimseyi.
seni son defa gördüğümde.
bir merhaba, bile bana demedin.
çaresizdim.
sen gidince çok zor oldu.
sensizliğe alışamadım.

"anlamayacagin icin bosuna bogazimi patlattirip sinirimi iyice bozma" anlamina gelen cumlecik.

"kendime bile itiraf edemezken gerçekleri, cümleleri seçip almak özenle, kendimi daha fazla yaralamadan anlatmaya çalışmak... bu işkence gibi" anlamını taşır.

körsem,
senden gayrısına yoksam,
bozuksam,
can benim, düş benim,
ellere nesi?

ne soylesem yarım, ne soylesem az. seni ben gibi gorenler, gorebilenler ancak anlar beni, neden bu inadım, neden bu tasam. arkamı donmemek, donup gitmemek neden. kolaydan bu kadar uzak durmam, kendimi dipsiz bir kuyuya atmam neden. neden bu kadar aşık olmam, acıda ısrarım neden? yeni yetme çocuklar gibi şiirler yazmam, ilk aşk acısını sona bırakmam neden?

seninle karşılaşanlar gorur bir insanın ne kadar güzel olabilecegini. gorur ama anlatamaz, susarak sever seni, içinden. sana konusabilmek, sesini kulaklarına gondermek neden bu kadar zor, onlar bilir. bir de ben.

ben bilirim sade gercek seni. gorundugunun, oldugunudan eksik kaldığını, sesinle, ölmüş bir yürege can verdiğini. bir insanı ne kadar mutlu ve bu mutluluktan borclu hissettirdigini.

sana bir mutluluk borcum var. ne zaman istersen ben burdayım. gel benden al...